Najważniejszym zadaniem projektu jest ochrona terenów lęgowych dudków oraz zwiększenie ich liczebności na terytorium Polski, poprzez zaangażowanie społeczeństwa do działań mających na celu ratunek tych ptaków. Celem projektu jest również podniesienie poziomu wiedzy i świadomości ekologicznej Polaków, poprzez działania edukacyjne oraz informacyjno-promocyjne na temat zmniejszania się liczebności ptaków.
W 2005 roku liczebność dudka w naszym kraju szacowano na około 4 tysiące par. Przekładając to na powierzchnię Polski (312 679 km2) dało wtedy to 1 osobnika na 39,08 km2.
Tak małe zagęszczenie ptaków powoduje spore trudności ze znalezieniem partnera. Dochodzi do tego także silna presja człowieka do przekształcania naturalnych siedlisk, w których te ptaki mogłyby żerować i znajdować pokarm. Wycinane są stare drzewa (w tym wierzby i lipy) posiadające dziuple, w których gniazdują dudki. Ponadto coraz bardziej intensywne formy rolnictwa, wspomagane środkami chemicznymi sprawiają, że liczba owadów, będących pożywieniem dudków systematycznie spada. W wyniku zaniechania koszenia łąk oraz wypasu bydła przez rolników otwarte tereny bardzo szybko zarastają. Dochodzi do tego także osuszanie nadrzecznych ekosystemów śródpolnych, które gwałtownie znikają z polskiego krajobrazu.
Ogromnym zagrożeniem dla dudków jest także ich powrót do miejsc zimowego odpoczynku. Ich powietrzny szlak to jedna z dwóch najważniejszych tras sezonowych migracji ptaków pomiędzy Europą a Afryką. Przebiega on nad terytorium państw tj. Albania, Grecja, Liban, Syria oraz Włochy, Francja, Libia, Egipt, gdzie dochodzi do zabijania tych chronionych ptaków. Poza dudkami, w wyniku kłusownictwa giną również inne gatunki m.in bociany białe, bociany czarne, czajki, kraski, kuliki wielkie, czy żołny.