Dudek (Upupa epops) to niewielki, bo zaledwie 25-32 centymetrowy ptak, będący jedynym przedstawicielem rodziny dudków (Upupidae) na świecie. Podobnie jak pozostali przedstawiciele rzędu kraskowych (Coraciiformes), którymi są zimorodek, żołna i kraska, jest przepięknie ubarwiony. Jego cechami charakterystycznymi są: gliniastopomarańczowe ubarwienie z czarno-biało pręgowanym grzbietem i skrzydłami oraz czarny ogon z białą przepaską. Kontrastowe ubarwienie powoduje rozmycie kształtów podczas żerowania i chroni dudki przed atakiem drapieżników. Najbardziej znanym atrybutem dudka jest jego czubek, który ptak rozkłada i składa, gdy jest zaniepokojony lub kiedy chce przypodobać się partnerowi.
Dudki są ptakami monogamicznymi przez cały sezon lęgowy. W zależności od zasobności terytorium w pokarm mogą wychować od 4 do 12 młodych. Jednak w wyniku utraty naturalnych siedlisk ich liczebność systematycznie spada.
Do Polski przylatuje w kwietniu i niemal od razu zajmuje swoje terytorium lęgowe. Obszar ten musi być odpowiednio duży i zasobny w pokarm. Ptaki zdobywają pożywienie głównie na łąkach, polach i pastwiskach, chociaż czasami przylatują do przydomowych ogrodów, gdzie szukają turkuci podjadków – stając się tym samym naszymi sprzymierzeńcami. Ulubionym pokarmem dudków są owady i ich larwy, ślimaki, dżdżownice, chrząszcze, stonogi, jaszczurki, a także żaby. Ofiary namierza długim dziobem i wyciąga rozgrzebując podłoże, bądź stertę liści silnymi nogami.